آفات زبان
زبان هیچ استخوانی ندارد اما آنقدر قوی است که میتواند ما را جهنمی کند.
در روایتی آمده:بیشترین افرادی که به جهنم میروند به خاطر زبانشان است.
در روایتی دیگری داریم که حضرت رسول ـ صلی الله علیه و آله ـ فرمود: «هر که متعهد شود محافظت آنچه میان دو فک اوست که زبان باشد، و آنچه میان دو پای اوست، من از برای او بهشت را متعهد می شوم»
گناهان زبان :
٫۱ غیبت.
٫۲ نمامی.(سخن چینی)
٫۳ دروغ.
٫۴ دو زبانی.(نفاق در گفتار)
٫۵ بهتان و افتراء.
٫۶ قذف.(نوعی دشنام و معنای آن متهم کردن کسی به زنا یا لواط است)
٫۷ افشاء اسرار مؤمن.
٫۸ دشنام
٫۹ لعن و نفرین.
۱۰٫ طعن و شماتت.
۱۱٫ سُخریه و استهزاء.
۱۲٫ مدح نابجا.
۱۳٫ اظهار غضب.
۱۴٫ غنا.
۱۵٫ کثرت مزاح و خنده.
۱۶٫ مراء و جدال.
۱۷٫ خصومت.
۱۸٫ سؤال عوام از امور مشکله.
۱۹٫ تکلم بدون علم.
۲۰٫ تکلم بی فایده.
۲۱٫ منکر خدا شدن.
۲۲٫ غیر خدا را پرستش کردن.
۲۳٫ دروغ بستن به خدا.
۲۴٫ تکذیب آیات خدا.
۲۵٫ کفران نعمت.
۲۶٫ از خدا شکوه کردن.
۲۷٫اظهار ناامیدی کردن از خداوند.
۲۸٫ به خداوند دشنام دادن.
۲۹٫ نسبت فرزند به خدا دادن.
۳۰٫ نسبت بی عدالتی به خدا.
۳۱٫ ادعای خدائی کردن.
۳۲٫ از خدا درخواست بیجا کردن.
۳۳٫ دعای خیر برای ستمگران.
۳۴٫ چون و چرا کردن در کار خدا.
۳۵٫ خدا را متهم کردن که به قتل امام حسین راضی بوده.
۳۶٫ با دشمنان خدا اظهار دوستی کردن.
۳۷٫ منکر رسالت پیامبر شدن.
۳۸٫ پیامبر را مجنون خواندن.
۳۹٫ اسرار امامان معصوم را فاش کردن.
۴۰٫از سخن امام عیب گرفتن.
۴۱٫ برای ظهور امام زمان وقت تعیین کردن.
۴۲٫ ادعای امامت کردن.
۴۳٫حلال خدا را حرام و حرام خدا را حلال دانستن.مثل موسیقی های حرام که بعضی حلال میدانند
۴۴٫ احکام را با قیاس سنجیدن.
۴۵٫به ناحق شهادت دادن.
۴۶٫تفسیر به رأی کردن قرآن.
۴۷٫ مؤمن را خوار کردن.
۴۸٫ فاسق را عزیز شمردن.
۴۹٫ مؤمن را ترساندن.
۵۰٫ اظهار فقر و تنگدستی کردن.
۵۱٫ راز خود را به دیگران گفتن.
۵۲٫ به پدر و مادر اُف گفتن.
۵۳٫ عیبجوئی کردن.
۵۴٫ خلافکار را تشویق کردن.
۵۵٫ مؤمنان را با القاب زشت خواندن.
۵۶٫ به مال و منال دیگران غبطه خوردن.
۵۷٫ وعدة دروغ دادن.
۵۹٫ صفات نیک زنان را به نامحرمان گفتن.
۶۰٫ با نامحرم شوخی کردن.
۶۱٫ فال بد زدن.
۶۲٫عذرتراشی برای ظلم ظالمان.
۶۳٫ سخن برادر مسلمان خود را قطع کردن.
۶۴٫ پیشگویی و کهانت.
۶۵٫ منّت کشیدن.
۶۶٫با خواندن قرآن کسب روزی کردن.
۶۷٫ امر سلاطین را امر خدا دانستن.
۶۸٫ در کیفیت خدا سخن گفتن.